-
1 żyć na łasce u kogoś
= być na łasce czyjejś -
2 być na łasce czyjejś
= żyć na łasce u kogoś быть на иждиве́нии у кого́-л., быть на чужи́х хлеба́х, жить чьи́ми-л. щедро́тами -
3 łaska
сущ.• благоволение• благодать• благосклонность• грация• квартал• любезность• милосердие• милость• обаяние• одолжение• привлекательность• прощение• расположение• сострадание• услуга• четверть* * *łas|ka%1 ♀ 1. милость, благосклонность;dostąpić \łaskaki удостоиться милости;
2. любезность, одолжение ň;z \łaskaki swojej будьте любезны, будьте добры;
3. помилование ň;prawo \łaskaki право помилования; ● со \łaska что можете;
być (żyć) na \łaskace czyjejś (u kogoś) быть на иждивении у кого-л., быть на чужих хлебах, жить чьйми-л. щедротами;na \łaskakę (na\łaskace) losu на произвол судьбы; nie \łaska? ирон. (а) не угодно?;
не нравится?;z \łaskaki na uciechę ни с того ни с сего+1. względy, przychylność 2. uprzejmość, grzeczność 3. ułaskawienie
* * *I ж1) ми́лость, благоскло́нностьdostąpić łaski — удосто́иться ми́лости
2) любе́зность, одолже́ние nz łaski swojej — бу́дьте любе́зны, бу́дьте добры́
3) поми́лование nprawo łaski — пра́во поми́лования
•- co łaska- być na łasce czyjejś
- żyć na łasce u kogoś
- na łaskę losu
- na nałasce losu
- nie łaska?Syn:II ж, мн Р łasek зоол.ла́скаSyn:
См. также в других словарях:
łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… … Słownik języka polskiego
być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… … Słownik języka polskiego
chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
